Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Είναι από εκείνες τις στιγμές που, όταν μαθαίνεις τον θάνατο κάποιου σημαντικού ανθρώπου, τον οποίο μάλιστα είχες καθηγητή στις πανεπιστημιακές σπουδές σου, πέραν της εγκάρδιας ευχής: «καλό παράδεισο να 'χεις ΔΑΣΚΑΛΕ», αναθυμάσαι όσα πλουσιοπάροχα σε δίδασκε όταν ήσουν φοιτητής.
Τον Ζηζιούλα τον θυμάται μια ολόκληρη γενιά, η θεολογική γενιά του ’80, στις παραδόσεις μαθημάτων Δογματικής, πάντα στο Α΄ Αμφιθέατρο του πρώτου ορόφου της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Κατάμεστο με φοιτητές και με φοιτήτριες να τον ακούνε να μιλά όχι μόνο για δογματικά ζητήματα αλλά για τον Δαρβίνο και η εξέλιξη των ειδών. Μέχρι και μικρά κασετόφωνα βάζαμε στην έδρα και μαγνητοφωνούσαμε τις διαλέξεις του. Τις κρατώ ως μικρό θησαυρό αυτές τις κασέτες. Διαβάζοντας πριν λίγο για το θάνατό του στο ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ, ανέτρεξα στο αρχείο μου και βρήκα κάποιες. Έβαλα μια στο κασετόφωνο και τον άκουσα να μιλά για τον Δαρβίνο και για το ότι η θεολογία κακώς φοβήθηκε τη θεωρία του. Σα να μην πέρασαν τέσσερεις τετραετίες, τον ακούω και τώρα να λέει ότι η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα δεν είναι το λογικό αλλά η χρήση της ελευθερίας.
Διαβάζαμε το μάθημά του για τις εξετάσεις μέσα από δακτυλογραφημένες σημειώσεις. Ακόμα τις έχω. Σήμερα, τη θεολογική σκέψη του μπορεί κανείς να τη βρει στα βιβλία του, τα οποία δεν απευθύνονται μόνο σε θεολόγους αλλά και σε αναγνώστες άλλων επιστημονικών κλάδων (βιολόγους, φυσικούς κ.ά.). Με το Ζηζιούλα, η θεολογική γενιά του ’80, στη Θεολογική Σχολή της Μητέρας Θεσσαλονίκης, έμαθε θεολογικά γράμματα.
Ο Θεός ν’ αναπαύει την ψυχή του.
ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου