Ανεπαρκείς και ασύδοτοι

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Το γνωστό σκηνικό: «ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον». Παλικαρίσια ουδείς να αναλάβει την ευθύνη γι' αυτό το χάος και να πάει στο σπιτάκι του. Μέχρι την επόμενη κακοκαιρία, πλημμύρα, πυρκαγιά, καύσωνα θα λένε τα ίδια και τα ίδια. Ένα καλό μάθημα σε πρωθυπουργούς, βουλευτές, τοπικούς άρχοντες και λογής λογής στελέχη κοινωνικών θεσμών (κάθε χρώματος και συνομοταξίας, ας μην κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους): σε πρωτόγονες εποχές οι άνθρωποι είχαν πραγματοποιήσει τις περισσότερες ανακαλύψεις που τους ήταν απαραίτητες για να εξασφαλίσουν την επιβίωσης τους.

Για φανταστείτε... εχθές χρειάστηκαν τέσσερεις ώρες για να μάθουν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί ότι σήμερα δεν θα λειτουργήσει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, και το χειρότερο, λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι ιθύνοντες κατάλαβαν πως ακόμη κι αν γίνονταν μαθήματα μέσω Webex, δεν θα υπήρχε το προσωπικό για να την υποστηρίξει τεχνικά. Το μόνο που απέμεινε ήταν το «άρτον και θεάματα»: «χρυσώνοντας το χάπι», μαθητές και εκπαιδευτικοί πάρτε voucher 200 ευρώ, πάρτε και μια γενική αργία και βουλώστε το… όλα πάνε καλά.

Αξέχαστε Νίκο Γκάτσο πόσο καλός ποιητής και καλός «προφήτης» ήσουν: «Γνωρίζανε ότι πέτρα δεν μερεύει / Όσο το χέρι σου κι αν την παιδεύει, / Δίχως πνοή Θεού να τους φυσήξει».