Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Η παρακάτω «είδηση» κυκλοφορεί σε αρκετές ιστοσελίδες και blog: «Kλήθηκαν στην αστυνομία οι διευθυντές τριών Γυμνασίων της Νάουσας να καταθέσουν αν μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣΤΕ) διδάσκονταν στο σχολείο τους ο Φάκελος Θρησκευτικών "Γαβρόγλου"» (βλ. εδώ). Δυστυχώς, κι αυτό το γράφω με πικρία, σε τέτοιες κωμικοτραγικές καταστάσεις οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν το μάθημά μας κάποιοι αρτηριοσκληρωτικοί εκκλησιαστικοί - θεολογικοί κύκλοι. Αν στο άμεσο μέλλον δούμε τα Θρησκευτικά να φιγουράρουν στα επιλεγόμενα μαθήματα, ή στη χειρότερη περίπτωση εξοβελιστούν κι αυτά από το Ωρολόγιο Πρόγραμμα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ας μη μας κακοφανεί. Ενώ οι υπαίτιοι θα 'χουν πάρουν τη συνταξούλα τους, δεν θα πάψουν να κοκορεύονται πως κάποτε πάλεψαν κι αγωνίστηκαν για τη διάσωση του "Ορθόδοξου" χαρακτήρα του μαθήματός μας - τρομάρα να τους 'ρθει - και, βέβαια, κάποιοι δήθεν προοδευτικοί κομματάνθρωποι (μπλε, πράσινοι, πορτοκαλί, κόκκινοι) δεν θα έχουν πρόβλημα να αναμασούν αυτό που, παλαιότερα, υποστήριζε ο πολύς πανεπιστημιακός καθηγητής Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «απομένει, βέβαια, το τεράστιο επί της ουσίας πρόβλημα της ενδεχόμενης αποκατάστασης των θεολόγων, διορισμένων, αδιόριστων ή σε λίστα αναμονής. Αυτή όμως είναι η μοίρα πολλών επαγγελμάτων που παύουν να αντιστοιχούν στις θεσμικές, κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Οι καθηγητές θεολόγοι θα κινδυνεύουν ίσως πράγματι να ακολουθήσουν τη μοίρα των σαγματοποιών, των ελληνοραπτών και των αείμνηστων λεμβούχων»· αυτά εγράφησαν στην εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, εν έτει 1995 (25 Ιουνίου), με αφορμή την Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 3356/95). Με γλαφυρό τρόπο τη σχολιάζει ο μακαρίτης Αθανάσιος Θ. Νίκας, σύμβουλος τότε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, (το παράθεμα από το βιβλίο του: Κατά καιρούς. Άρθρα και μελέτες εκπαιδευτικού περιεχομένου, Αθήνα 1996, σσ.100-101). Δυστυχώς!
Στην άποψη του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, αξίζει να παραθέσω αυτολεξεί το σχόλιο του μακαρίτη Αθανασίου Θ. Νίκα: «Και επιτέλους, κινδυνεύουμε που κινδυνεύουμε, κατά τον κ. Καθηγητή, να μείνουμε χωρίς δουλειά, ας το πούμε κι αλλιώς. Το τεράστιο επί της ουσίας πρόβλημα είναι ποιοι, μετά την εξαφάνιση των σαγματοποιών θα κατασκευάζουν ό,τι χρειάζονται εκείνοι οι οποίοι, εν ονόματι της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν μείνει, καιρό τώρα, ξεσαμάρωτοι και αλωνίζουν» (σ. 101).
ΑπάντησηΔιαγραφή