Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019

Για την αγνωσία (αμυαλιά) κομματανθρώπων, παλαιότερων και σημερινών, παράδειγμα φωτεινό ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Σχολιάζει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Σ’ ένα από τα καλύτερα βιογραφικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει για τον Κωστή Παλαμά, του οποίου εφέτος συμπληρώνονται 160 χρόνια από τη γέννησή του, ο συγγραφέας Κώστας Σαρδελής, αναφερόμενος στο περιρρέον κλίμα που έζησε και έδρασε ο Παλαμάς τα νεανικά του χρόνια στην Αθήνα, γνωρίζοντας μάλιστα πολλούς ποιητές και ανθρώπους των γραμμάτων, μεταξύ αυτών και τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, γράφει για τον τελευταίο: «Η πολιτική ζωή, ωστόσο, τον αηδιάζει: “Όλος ο κοινοβουλευτικός βίος θα είναι μόνον σύγκρουσις των κομμάτων προς κατάληψιν της εξουσίας. Πάθη, έριδες, εκδικήσεις, θα είναι οι καρποί τοιούτου πολιτικού σταδίου. Δεν είναι αληθές; Εγώ λοιπόν ουδένα λόγον θέλω να βυθισθώ εντός του βορβόρου τούτου. Θέλω να διατηρήσω άμωμων το μέτωπόν μου και δεν θέλω να ευρεθή κανείς όστις θα είπη ότι ο Εθνικός της Ελλάδος ποιητής επεζήτησε την Ένωσιν αποβλέπων εις σκοπούς προσωπικούς”».


ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΡΔΕΛΗΣ. (1998). Ο ασάλευτος ταξιδιώτης: Τα νεανικά και εφηβικά χρόνια του Κωστή Παλαμά, τ. Β΄. Αθήνα: Εστία, σσ. 192-193.

2 σχόλια:

  1. «…θα είπη ότι ο Εθνικός της Ελλάδος ποιητής επεζήτησε την Ένωσιν αποβλέπων εις σκοπούς προσωπικούς»· εννοεί τη συμμετοχή του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη κατά το 1857, όταν εξελέξη στην Ιόνιο Βουλή, τασσόμενος με το κόμμα των Ριζοσπαστών, αγωνιζόμενος για την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Μπορεί να ειπούμε πως πολιτικός και ποιητικός Βαλαωρίτης, ραψωδός και ρήτορας, (με όλο το αντιρρητορικό χαραχτήρα της τέχνης του), Βαλαωρίτης από τη Μαδουρή και Βαλαωρίτης από το Βήμα είναι στοιχεία δυσκολοχώριστα· το ένα συνακολουθεί και πότε αλλοιώνει και πότε συμπληρώνει το άλλο. Από τη μια όψη η πατριωτική ποίηση είναι ποίηση πολιτική, με όλα τα χαρίσματα και όλα τα ελαττώματα του είδους. Ο Βαλαωρίτης δεν πέρασε, απλώς, από τη Βουλή. Έζησε και έδρασε, πολιτευόμενος γνήσιος […] Θετικός, καθώς πρέπει να είναι ο πολιτευόμενος, κοιτάζοντας μπροστά του περισσότερο για να πατά στα στερεά παρά στα ύψη για τα σύγνεφα που δε λογαριάζονται βέβαια – κι ας φέρνουν τον κεραυνό – στα παζάρια του κοινοβουλευτισμού, δεν απομονώνεται κάτου από τη σκέψη της λεγόμενης ανεξαρτησίας, τη σκέπη που, συχνά, κακά τους ισκιώνει τους πολιτικούς που σ’ εκείνη καταφεύγουν».
    ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ. (χ.χ.ε). «Ο Βαλαωρίτης, πολιτευόμενος», στο: Άπαντα, τ. 8ος. Αθήνα: Μπίρης, σσ. 250-251.
    ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τηρήθηκε η ορθογραφία του συγγραφέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή