Αυτά για την Ελληνίδα Μάνα!

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Από τη λογοτεχνία μας μαθαίνουμε πως οι άνθρωποι απελπισμένοι πια στα ζητήματα του πόνου, της απελπισίας και του θανάτου, έβρισκαν σταθερό στήριγμα στην μητρική αγκαλιά. Η μάνα είναι η φύτρα της ζωής σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Η 12η Μαΐου είναι ημέρα αφιερωμένη στη μάνα. Ασχέτως κι αν η προέλευση αυτής της γιορτής είναι αγγλοσαξονική, για τον Ελληνισμό όπου γης, έχει σημασία μόνο όταν δεν προβάλλεται η ηθικολογία και η τυπολατρεία στο πρόσωπο της μάνας. 

Αρκετοί οι Έλληνες λογοτέχνες που γράφουν για τη μάνα: Άγγελος Σικελιανός, Νίκος Καζαντζάκης, Ηλίας Βενέζης. Από τον τελευταίο αντλώ ένα απόσπασμα, από το έργο του Γαλήνη. Η σκηνή είναι ιδιαίτερα συγκινητική: διασταυρώνει τη μάνα του Αντρέα με τη Παναγία: «την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθιμι, μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου»… Στην πατρίδα μας, οι Ρωμιοί μέσα στους αιώνες της παρουσίας τους πάνω στη φλούδα της γης τους, με κόπους πολλούς και πολέμους κατάφεραν να γεύονται τους καρπούς της μητρικής αγκαλιάς και με σεβασμό στην παράδοση να επιζούν από γενιά σε γενιά.

Το άγαλμα της Μικρασιάτισσας Μάνας στην Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης.