«Ο σύγχρονος άνθρωπος νομίζει πως πρέπει να ελευθερώσει πρώτα το κορμί, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνει προσωρινά το πνεύμα. Μπορεί όμως το πνεύμα να πεθάνει προσωρινά; Η ουσία είναι πως αν ο Προμηθέας ξαναγύριζε, οι σημερινοί άνθρωποι θα έκαναν ακριβώς ό,τι έκαναν οι θεοί εκείνα τα χρόνια: θα τον κάρφωναν στο βράχο εν ονόματι του ανθρωπισμού που πρώτος εκείνος συμβόλιζε. Οι εχθρικές φωνές που θα βλαστημούσαν τότε το νικημένο θα ήταν οι ίδιες που αντηχούν στην αρχή της τραγωδίας του Αισχύλου: οι φωνές της Δύναμης και της Βίας».
ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ. (1997). «Ο Προμηθέας στον Άδη», στο: Το Καλοκαίρι. Δοκίμια, μτφρ. Νίκη Καρακίτσoυ – Ντουζέ. Μαρία Κασαμπαλόγλου – Ρομπλέν. Αθήνα: Πατάκη, σ. 62.
«[…] η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι σφιγμένη μέσα σε καμιά εικοσαριά κορσέδες και δεν μπορεί να αναπνεύσει».
ALBERT CAMUS. (2004). Α. Κατακουζηνός. Ε. Παπανούτσος. Κ. Τσάτσος. Γ. Θεοτοκάς. Φ. Βεγλερής. Ν. Χατζηκυριάκος – Γκίκας. Το μέλλον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Μια συζήτηση στην Αθήνα, 1955. Πρόλογος – Μετάφραση Τ. Τσαλίκη – Μηλιώνη. Αθήνα: Αλεξάνδρεια, σ. 41.
«Αν ο άνθρωπος επιδιώκει να γίνει Θεός, παίρνει με το έτσι θέλω το δικαίωμα ζωής ή θανάτου των άλλων. Κατασκευάζοντας πτώματα και υπανθρώπους, γίνεται ο ίδιος υπάνθρωπος κι όχι Θεός, καταντά ελεεινός υπηρέτης του θανάτου».
ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ. (2013). Ο επαναστατημένος άνθρωπος, μτφρ. Νίκη Καρακίτσου – Douge. Μαρία Κασαμπαλόγλου – Roblin. Αθήνα: Πατάκη, σ. 395.
«Η μνήμη των φτωχών είναι λιγότερο καλοσυντηρημένη από εκείνη των πλουσίων, έχει λιγότερα σημεία αναφοράς στο χώρο εφόσον σπάνια αφήνουν το μέρος που ζουν, λιγότερα σημάδια αναφοράς και στο χρόνο κατά τη διάρκεια μιας ζωής μονότονης και γκρίζας. Βέβαια, υπάρχει η μνήμη της καρδιάς, για την οποία λένε πως είναι η πιο σίγουρη, η καρδιά όμως καταπονείται από τη λύπη και τον κάματο, λησμονεί πιο γρήγορα κάτω απ’ το βάρος του μόχθου. Ο χαμένος χρόνος υπάρχει μόνο στους πλουσίους. Για τους φτωχούς, βάζει απλώς τα ακαθόριστα σημάδια στο μονοπάτι του θανάτου».
ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ. (2017). Ο πρώτος άνθρωπος, μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη. Αθήνα: Καστανιώτη, σ. 84.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου