Κουρός Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί: «έν' άσπιλο χαμόγελο»

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

«…Κατάρα / σ’ όσους πρόφεραν / τη λέξη “πυρ”. / 

Κατάρα / σ’ όσους την άκουσαν. / Ότι αυτοί / δολοφόνησαν / το Θεό…». 

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Ας μου επιτραπεί το παρακάτω σύντομο σχόλιο. Γράφω με επιείκια, αν και θα μπορούσα να γράψω με θυμό. Η περίπτωση του Κουρός, του προσφυγόπουλου που τον τελευταίο καιρό έχει γίνει γνωστό ανά το πανελλήνιο, κάπου έχει ξεφύγει από τα παιδαγωγικά πλαίσια. Ο Κουρός, με τ’ «άσπιλο χαμόγελό» του, έκανε τον άθλο του. Αξίζει ένα πελώριο ΜΠΡΑΒΟ! Κι επειδή επί δύο σχολικά έτη ήταν μαθητής μου, κι επειδή γνωρίζω πολύ καλά πόσο ευγενική και φιλότιμη παρουσία ήταν στο σχολείο που υπηρετώ, απαραίτητο είναι, όσοι τουλάχιστον διαισθανόμαστε πόσο μεγάλη αξία έχει η παιδαγωγική αγάπη, να προφυλάξουμε την αξιοπρέπεια αυτού του παιδιού από κάθε πολιτικάντη (οποιασδήποτε χρωματικής απόχρωσης) που, για πολιτικάντικους ο καθένας λόγους, παίζει θέατρο στις πλάτες τού ευφυούς νεαρού. Το τι κάθε φορά που 'ρχεται στη δημοσιότητα το όνομα του Κουρός μπορεί κανείς να ακούσει και να διαβάσει στα ΜΜΕ και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, πράγματι, δεν περιγράφονται με λόγια. Από «απόγονο» του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι και «εισβολέα» στο γραφείο του πρωθυπουργού τον χαρακτηρίζουν. Αφήνω στην άκρη τα ξενοφοβικά και ρατσιστικά σχόλια, γιατί αυτά συνιστούν το γνωστό ρητό: «παντού και πάντα εχθροί», από τα οποία δύσκολα, καθώς φαίνεται, θα λυτρωθούμε. Για τα τελευταία μάλιστα οι θεωρίες τής κοινωνοβιολογίας καλά κρατούν, μιας και οι θιασώτες της επιχειρούν να εξηγήσουν την καταγωγή ανθρώπων με βιολογικά κριτήρια, θεωρίες που καταλήγουν σε επικίνδυνα συμπεράσματα. Ο Κουρός, με την ιστορία της ξενητείας του, κατάφερε όχι μόνο τον άθλο της ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ, σ’ ένα σχολείο Πρότυπο, που αναζητά την ΑΡΙΣΤΕΙΑ – ας μην ξεχνάμε ότι και μόνο η λέξη ΑΡΙΣΤΕΙΑ σε κάποιους, πριν ολίγα χρόνια, προκαλούσε αλλεργία, ήταν η ρετσινιά της ελληνικής εκπαίδευσης – ο Κουρός λοιπόν κατάφερε να γίνει και… η ιστορία της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του. Ο Κουρός, ο Ξένος, ο Παράξενος, η ελπίδα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, στο σημερινό καμίνι τής αθρόας μετακίνησης ανθρώπων, είναι υπόδειγμα νέου ανθρώπου και ουδείς έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την προσωπικότητά του προς ίδιον όφελος.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΪΤΗΣ. «Σύνθεση». Λάδι και ένθετο ξύλο, 202 x 147 x 11 εκ. ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ. Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου