Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι.ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Αντί προλόγου
Η μακαρίτισσα γιαγιά-μου, αγράμματη μα θρήσκα γυναίκα, από την οποία έμαθα πάρα πολλά για την Ορθόδοξη πίστη-μας – πρώτη «μεταλαβιά» την ονομάζω – θυμάμαι συχνά να μου λέει την παροιμία «το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο Θεός»· και την εξηγούσε με τον δικό-της απλό και πρωτότυπο τρόπο: ότι δηλαδή, υπάρχουν πάρα πολλοί που πουλάνε την πίστη-τους στο Θεό σαν πραμάτεια, φτάνει αυτή η πίστη για δαύτους να είναι εξαργυρώσιμη και να έχει αντάλλαγμα… Ο νοών νοείτω.
Πατρίδα-μας τα Θρησκευτικά
Κύμβαλα αλαλάζοντα όσοι εδώ και μια δεκαετία έχουν κηρύξει ανελέητο πόλεμο κατά των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών (ΝΠΣ) στο μάθημα των Θρησκευτικών (μτΘ). Δεν λένε να ησυχάσουν. Φωνασκούν και ξανά φωνασκούν, μετά βδελυγμίας. Λένε και ξανά λένε, γράφουν και ξανά γράφουν, τα ίδια και τα ίδια. Με τις δόλιες πρακτικές-τους, αντί να σκεφτούν σε τι λαβυρίνθους και σε τι περιπέτειες έχουν ρίξει το μάθημα των Θρησκευτικών, ούτε με τη νέα απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (εδώ και εδώ) είναι ευχαριστημένοι. Ο δογματισμός-τους και ο στείρος πέρα για πέρα νομικισμός-τους δεν λέει να κοπάσει. Σήκωσαν παντιέρα, πανηγυρίζοντας με τις καταδικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα ΝΠΣ, αλλά τηρούν σιγήν ιχθύος για το ότι με τη δική-τους συνεισφορά, από τούδε και εξής οι απαλλαγές στο μτΘ, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, θα γίνονται αναιτιολόγητα. Αλλά τι να πουν και τι να ομολογήσουν; Με τις αποφάσεις του ΣτΕ δικαιώθηκε, λένε και γράφουν, ο αγώνας τους για ένα μτΘ απαλλαγμένο από την πολυθρησκεία. Δικαιώθηκε όμως κι αγώνας της Ένωσης Αθέων για τις απαλλαγές. Και να σκεφθεί κανείς ότι, και τα δύο στρατόπεδα, χεράκι - χεράκι προσέφυγαν στη δικαιοσύνη. Η πιο περίεργη «σύμπραξη» ετερώνυμων ομάδων πήρε σάρκα και οστά, στην πλάτη χιλιάδων συναδέλφων θεολόγων, με θύματα όχι μόνο τους ίδιους αλλά και το ίδιο το μτΘ, για το οποίο τώρα η νέα επιστημονική επιτροπή, καθ’ όλα άξια σε στελέχη (εδώ) καλείτε να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», μήπως για ακόμη μια φορά διασωθεί το κύρος του μτΘ, τόσο από θεολογικής όσο κι από παιδαγωγικής πλευράς. Ότι η Πολιτεία αποφάσισε στη νέα επιστημονική επιτροπή να μην συμμετάσχουν μέλη συγκεκριμένου θεολογικού σωματείου, αυτό νομίζω πως δείχνει κάτι σημαντικό: ας ψάξουν, επιτέλους, γιατί οι αφεντιές-τους δεν έχουν ερείσματα στο θεολογικό και παιδαγωγικό εκπαιδευτικό κόσμο, ούτε βέβαια και στον πολιτικό.
Ειλικρινά, λυπάμαι που τα γράφω όλα αυτά, κάνοντας οξεία κριτική σε συναδέλφους θεολόγους. Δεν τους απορρίπτω, ούτε τους κατακρίνω. Απεναντίας τους αγαπώ και νοιάζομαι για αυτούς, όπως νοιάζομαι και πονάω για όσα συμβαίνουν στο μτΘ. Ούτε, βέβαια, διεκδικώ το αλάθητο στις απόψεις και τις θέσεις-μου. Αν τους πικραίνω, ας με συγχωρέσουν. Όμως, αδυνατώ να σιωπώ. Ψάχνω να βρω τι τέλος πάντως είναι αυτό που εξακολουθεί να διχάζει τον θεολογικό χώρο. Κι όσο ψάχνω, «τόσο περισσεύουν τα γιατί», καθώς γράφει κι η Ρέα Γαλανάκη.
Λεπτομέρεια από την εικόνα του Ι. Κορνάρου “Μέγας ει Κύριε“, με την παράσταση του “θαλασσίου Γέροντος” και ενός καραβιού που με κυβερνήτη το Χριστό αντιμετωπίζει νικηφόρα την τρικυμία (1770). Κρήτη. Μονή Τοπλού· στο: Μ. Ζ. ΚΟΠΙΔΑΚΗΣ. (2002). “Θάλαττα, θάλαττα!”. Η άλλη Ελλάδα, η θαλασσινή. Αθήνα: Υπουργείο Αιγαίου, σ. 47.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου