«“Το Τραγούδι των Προσφύγων” είναι ένα ποίημα κι’ αυτό επικαιρότητας θα λέγαμε. Πρωτοδημιοσιεύθηκε στο περιοδικό “Moύσα” τον Ιανουάριο του 1923 και έχει το ίδιο ημερομηνία 3 Νοεμβρίου 1922. Στις 8 Δεκεμβρίου 1922 απαγγέλθηκε από την κ. Κούλα Ζερβού Αγκωνάκη σε μια προεσπερίδα που ωργάνωσε για τους πρόσφυγες ο φιλολογικός σύλλογος “Παρνασσός”. Οι στιγμές δηλαδή ήταν ακόμα γεμάτες από τον έντονο αντίκτυπο και από τις τραγικές συνέπειες μιας μεγάλης εθνικής συμφοράς.
»Ξεριζωμένοι μυριάδες οι άλλοτε αλύτρωτοι Έλληνες, λαβωμένοι και με τις πληγές τους χαίνουσες ακόμα από το μαρτυρικό χαμό τόσων και τόσων δικών τους, αποβράσματα μιας φουρτούνας που δεν την είχε ξαναδοκιμάσει το γένος μας, απορριγμένοι στις ακρογιαλιές της ελεύθερης πατρίδας, γέμιζαν πια με τον πόνο και τα κουρέλια τους λιμάνια, δρόμους, πλατείες των ελληνικών πόλεων, σαστισμένοι μπροστά στο κακό που τους βρήκε, ένα κακό ακατανόητο στην εκδήλωσή του, ασύλληπτο στις επιδράσεις και στις συνέπειες που μπορούσε νάχη πάνω σ’ αυτούς που το πάθανε, αλλά και πάνω στους Έλληνες όλους γενικώτερα. Γεγονότα απόλυτα συγκλονιστικά χωρίς και την παραμικρότερη υπερβολή για το πανελλήνιο.
»Ο Ποιητής όπως μας εξομολογείται ο ίδιος στον πρόλογο της συλλογής του “Πεντασύλλαβοι και Παθητικά Κρυφοφηλίματα”, όπου περιέλαβε και “Το Τραγούδι των Προσφύγων” στη σειρά που χαρακτηριστικώτατα την επέγραψε “Επικοί Καιροί” τάνιωσε τα γεγονότα εκείνα σαν παθητικά αντιλαλήματα εθνικής καταστροφής και τα γκρεμίσματά της τ’ αγκάλιασε “σαν δικά του με φλογισμένα από τα δάκρυα μάτια στην απόκοσμη νυχτερινή μοναξιά” του· και μας έδωσε τους “Λύκους” και “Το Τραγούδι των Προσφύγων”, δύο τυρταιϊκά δημιουργήματα ξεχωριστά ανάμεσα στο τόσο πλούσιο και τόσο ποικίλο έργο τού Κωστή Παλαμά· δυο τραγούδια εμπνευσμένα από την ίδιαν σκέψη και το ένα σα συνέχεια στο άλλο, όχι μονάχα χρονολογικά».
ΝΙΚΟΣ Ε. ΜΗΛΙΩΡΗΣ. (1950). Ο Παλαμάς και οι Πρόσφυγες. Αθήναι, σ. 16.
Τηρήθηκε η ορθογραφία του συγγραφέα και "σιωπηρά" διορθώθηκαν λίγα τυπογραφικά λάθη.
ΑπάντησηΔιαγραφή