O «Άταφος Νεκρός» εξακολουθεί να παραμένει νεκρός και άταφος

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Εδώ και δύο αιώνες, από τότε που γίναμε κρατίδιο και έχουμε οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, οι κυβερνώντες κάθε κομματικής ιδεολογίας, ενώ προσπαθούν κουτσά - στραβά να βρουν σταθερό βηματισμό, νομοθετώντας και κάνοντας εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, ο «Άταφος Νεκρός» όπως έλεγε κι ο Δημήτρης Γληνός που, άλλος, δεν είναι από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, εξακολουθεί να παραμένει νεκρός και άταφος. Αναρωτιέμαι πως μέσα σ’ ένα τόπο όπως είναι η πατρίδα μας, με πλουσιότατη εκπαιδευτική παράδοση, χαμένη μέσα στους αιώνες της μακρόχρονης ιστορίας, η μεταρρύθμιση ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Όσοι μελετούμε τα της ελληνικής παιδείας ζητήματα, είναι σίγουρο ότι θα ‘χουμε διαβάσει το κλασικό δίτομο έργο του Αλέξη Δημαρά: Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Διαβάζοντάς το και συχνά ξεφυλλίζοντάς το, θεωρώ σκόπιμο, στη συζήτηση για τα εκπαιδευτικά μας πράγματα, να σταθούμε έστω και για λίγο σ' ένα ψήλωμα, κι απ’ αυτό ως παρατηρητές κι όχι ως διδάσκοντες να στοχαστούμε τι τέλος πάντων γίνεται στην εκπαίδευσή μας, στην ολότητά της, γιατί «ή ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε;» Γιατί οι σκοποί, τα προγράμματα, οι μέθοδοι, τα βιβλία, ολάκερο δηλαδή το περιβάλλον της εκπαίδευσή μας είναι χαμένο και θαλασσοδαρμένο στο πέλαγος;

Γιάννης Χριστοφόρου. Μαύρη φιγούρα σε μπλε φόντο. ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: eikastikon