Δημιουργικές επινοήσεις μαθητών και μαθητριών!

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Στη Σύναξη (τχ. 65), στα 1998, στο ειδικό αφιέρωμα για το μάθημα των Θρησκευτικών και με το ερώτημα να είναι καίριο: «αίτημα παιδείας ή συντεχνίας;», η Εύη Βουλγαράκη – Πισίνα, σ’ ένα εξαιρετικό κείμενό της, με τίτλο: «Μεταρρυθμίσεις και καθημερινότητα. Μια κουβέντα για το μάθημα των Θρησκευτικών», γράφοντας για τις ηθικές αναφορές στις οποίες αρεσκόμαστε ουκ ολίγοι θεολόγοι όταν διδάσκουμε σε σχολικές τάξεις, αναφέρει ότι «πρέπει να μην το ξεχνάμε: δεν έχουμε να κάνουμε οπωσδήποτε με χριστιανόπουλα». Σ’ αυτή τη σεμνότητα προσπάθησα σήμερα να αντισταθώ, διδάσκοντας σ’ ένα τμήμα της Α΄ Λυκείου την έννοια της «Επικοινωνίας με το Θεό», σύμφωνα με το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών. Η δραστηριότητα της Ιδεοθύελλας για την προσευχή συνδεόταν με το Προσδοκώμενο Μαθησιακό Αποτέλεσμα «πως οι μαθητές και οι μαθήτριες αιτιολογούν το γεγονός ότι η προσωπική σχέση με το Θεό έχει άμεσο αντίκτυπο στη σχέση που διαμορφώνει ο άνθρωπος με τον συνάνθρωπό του και την κτίση». Καθώς μαζί με μαθητές και μαθήτριες καταθέταμε τις απόψεις μας, στο πίνακα καταγράφτηκαν τα παρακάτω γεωμετρικά σχήματα με τις αντίστοιχες αιτιολογήσεις της Γιασεμής, του Χαράλαμπου και του Δημοσθένη. Ώσμωση Θρησκευτικών, Γεωμετρίας και Λογικής, λέω… τώρα. Δημιουργικές, πάντως, επινοήσεις μαθητών και μαθητριών που κάνουν τον δάσκαλο, όταν χτυπά το κουδούνι για διάλειμμα, να μην θέλει να φύγει από τη σχολική τάξη! Κι όπως τόσο ωραία, πριν τρεις σχεδόν δεκαετίες, υποστήριζε η αγαπητή Εύη Βουλγαράκη: «πρέπει να μην το ξεχνάμε: δεν έχουμε να κάνουμε οπωσδήποτε με χριστιανόπουλα».