Μάθημα Ηθικής για όσα παιδιά δεν διδάσκονται Θρησκευτικά

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Μάθημα Ηθικής για όσα παιδιά δεν διδάσκονται Θρησκευτικά, σύμφωνα με την έγκυρη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σχεδιάζεται να εισαχθεί στα σχολεία μας, νωρίτερα από το 2027. Και ο χορός ποιος θα είναι ο διδάσκων, ακόμα δεν είδαμε το Πρόγραμμα Σπουδών του νέου, εναλλακτικού προς τα Θρησκευτικά μαθήματος, ήδη άρχισε. Να το διδάξουμε εμείς οι θεολόγοι, υποστηρίζουν πολλοί συνάδελφοι. Έχω τη γνώμη ότι βιαζόμαστε. Η «Ηθική», όπως μάλλον θα λένε το εναλλακτικό μάθημα, για όσους μαθητές θα παίρνουν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, είναι πρόταση της Ένωσης Αθέων, αν καλά θυμάμαι. Και το ερώτημα είναι καίριο: Πως θα διδαχθεί από θεολόγους αφού μαθητές θα απαλλάσσονται από τα Θρησκευτικά; Αρκετοί, μάλιστα, ζητάνε και τη βοήθεια της Διοικούσας Ελλαδικής Εκκλησίας. Ας μου επιτραπεί η άποψη: μήπως είναι καιρός να την αφήσουμε στην ησυχία της... Η πρόσφατη ιστορία, με την εμπλοκή της στα ακυρωθέντα από το ΣτΕ Προγράμματα Σπουδών των ετών 2016-2019, τα Προγράμματα που ήταν για όλους τους μαθητές, πολύ καλά γνωρίζουμε που μας έφερε: οι κατήγοροι τους έφεραν στο προσκήνιο το ομολογιακό μάθημα Θρησκευτικών, με την κάθε θρησκευτική Ομολογία που δραστηριοποιείτε στην Ελλάδα, να διεκδικεί το δικό της μάθημα (Θρησκευτικών). Και την Ένωση Αθέων να καταφέρνει, τελικά, να εντάσσει σφήνα στο ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων και το μάθημα της «Ηθικής». Οι «ασκοί του Αιόλου» άνοιξαν για το καθαυτό μάθημα των Θρησκευτικών. Η πραγματικότητα, για την επόμενη διετία – τριετία θα είναι ιδιαίτερα ρευστή. Ο κίνδυνος τα Θρησκευτικά να γίνουν επιλεγόμενο μάθημα είναι πια ορατός. Καιρός να δούμε κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα, μήπως και ξυπνήσουμε από το λήθαργο που μας έχουν βάλει οι θεολογικά και παιδαγωγικά απαίδευτες παραθρησκευτικές ομαδούλες.

Στο ολοσέλιδο αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, εκτός από το άρθρο του κ. Απόστολου Λακασά, δημοσιεύονται ακόμα δύο. Το ένα είναι του κ. Δημήτριου Μόσχου και το άλλο του κ. Ηρακλή Ρεράκη. Ο πρώτος, γράφει αλήθειες, παιδαγωγικά και θεολογικά ορθότατατες, ενώ ο δεύτερος, ζει στον κοσμάκη του (λυπάμαι που το λέω). 

Ευτυχώς που κάτι κινείται, όπως έλεγε ο Γαλιλαίος: «Et tam movertur» (Κι όμως κινείται). Μακάρι η κίνηση να είναι για το καλό των μαθητών μας. Το ΥΠΑΙΘΑ οφείλει να λάβει υπόψη του τη λύση που προτείνει ο κ. Μόσχος: «Η λύση πρέπει να σέβεται και τις σύγχρονες ανάγκες όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής κοινωνίας (που έχει ήδη νομοθετήσει οδηγίες και κατευθύνσεις) για ουσιαστικό θρησκευτικό εγγραμματισμό και δημιουργία προϋποθέσεων αποκρυπτογράφησης του θρησκευτικού φαινομένου, τόσο της δικής μας θρησκείας όσο και της θρησκείας του άλλου – άρα χρειαζόμαστε μαθήματα που θα καταγίνονται με τη θρησκεία και τις θρησκείες (κι όχι με φιλοσοφία και ηθική γενικώς). Όμως, πρέπει να διασώζει και την ενότητα του δημόσιου σχολείου σ’ έναν κόσμο ανοιχτό, δημοκρατικό, διαφανή με αμοιβαίο σεβασμό και όχι τεμαχισμένο σε «κρυφά» θρησκευτικά σχολειά μακριά από τη συνύπαρξη με τον διαφορετικό με τον οποίο θα μοιραστούμε τον ίδιο κόσμο μεγαλώνοντας. Για τον ορθόδοξο θεολόγο αυτή είναι η παράδοση και η ιστορία του».0

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΥ, «Ναυάγιο». ΠΗΓΗ: eikastikon