Είναι γυναίκες που κοντά τους γεννιέται η άνοιξη
Και γίνεται ο τόπος όπου κυλάν οι μέρες
Σαν τα ζουμπούλια μέσα στα χέρια της πρώτης
νιότης
Είναι οι μέρες τότε περισσότερο ξανθές
Κι απ' τα μαλλιά μιας κόρης
Που το σκοτάδι δεν φοβούνται
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ. (1997). «Είναι γυναίκες…», στο: Στη δόξα των πουλιών. Αθήνα: Ίκαρος, σ. 118.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου