Ένας κοινοτυπικός, κούφιος πατριωτισμός

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Άλλος ο πατριώτης δάσκαλος του Ρεσάλτο, περιοδικό πολιτικής και πολιτισμικής παρέμβασης κατά τη δεκαετία του 2000 κι άλλος ο «πατριώτης δάσκαλος – θεολόγος» των εκλογών του 2023. Η διαδρομή είναι μεγάλη, διαφορετική. Γεγυμνασμένα αισθητήρια (πολιτικά, θρησκευτικά, ιστορικά) κάποιος να έχει, καθόλου δύσκολο δεν είναι να το κατανοήσει. Στη μέση ετούτης της διαδρομής: το μάθημα των Θρησκευτικών· κι αυτό από τον «πατριώτη δάσκαλο – θεολόγο» θύμα της θρησκευτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, όπου καθετί πατριωτικό, θρησκευτικό και ελληνικό δίχως εκπαιδευτική, θεολογική, παιδαγωγική και εκκλησιαστική ενσυναίσθηση, στην πορεία των τελευταίων δέκα πέντε σχεδόν ετών, βρίσκεται στο έλεος πολιτικών δημοκοπικών σκοπών του. Εκείνο που στην παρούσα φάση δεν μπορώ να καταλάβω είναι η κυβίστηση -για να μην πω κάτι χειρότερο- που κάνουν λογής λογής «λογιώτατοι» του Διαδικτύου, καλά διαβασμένοι γύρω από την ελληνορθοδοξία, οι οποίοι σκανδαλωδώς, από την πίσω πόρτα, με τα γραπτά τους στηρίζουν τον «πατριώτη δάσκαλο – θεολόγο», χτυπώντας όπως θέλουν να πιστεύουν την πολιτική των μνημονίων, τα ακριβοπληρωμένα ΜΜΕ και την παρακμή του πολιτικού συστήματος. Στις Επαρχιακές Επιστολές του ο Πασκάλ γράφει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε το Θεό εύκολη υπόθεση. Κι ο Θεός για τον «πατριώτη δάσκαλο – θεολόγο», όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι εύκολη υπόθεση.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ. Το Κονάκι της Μονής Σιμωνόπετρας, 1924.