Στέλιος Ράμφος vs Δημήτρη Δημητριάδη και τανάπαλιν Δημήτρης Δημητριάδης vs Στέλιου Ράμφου

Σχολιάζει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Στη δημόσια αντιπαράθεση Ράμφου - Δημητριάδη, το μόνο κείμενο που διάβασα γι’ αυτή και με ανέπαυσε είναι του π. Νικολάου Λουδοβίκου: Αντιχριστιανισμός και φιλοσοφική στειρότητα

Ωστόσο, επειδή θεωρώ πως η Ορθοδοξία είναι μια «νέα δημιουργία», κατά Γεώργιο Φλωρόφσκυ: έχω την ταπεινή γνώμη ότι σ' αυτή χωρά και η ποίηση, η οποία μπορεί να λειτουργήσει κατευναστικά. Ελπίζω να συμφωνεί και η κα. Βίκυ Φλέσσα!!!

«Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα η γη,

ανώνυμη, ανυπόστατη, ερημωμένη.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα ο ουρανός.

Σχήματα χωρίς φως και δίχως μια φωνή

vα τα ονομάσει, δίχως αιωνιότητα.

Και ο Θεός τι πράγμα τάχα θα ’ταν,

Πράγμα χωρίς όνομα και δίχως λάμψη

Χωρίς σάρκα πάνω στη γη, τι πρόσωπο

Χωρίς το ανθρώπινο ένδυμα και σχήμα.

Τι ράπισμα κι’ αίμα, ποιο μαρτύριο

Χωρίς το ανθρώπινο μαρτύριο:

«Ίδε ο άνθρωπος. Ίδε ο Θεός».

Χωρίς τον ανθρώπινο θάνατο, χωρίς

Ταφή και θρήνο – δίχως ανάσταση.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα ο θάνατος».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ. (1986). «De rerum natura», στο: Ποιήματα, τ. Α΄. Θεσσαλονίκη: Ιανός, σ. 118.