Τα a priori σχήματα δεν έχουν θέση στην Ιστορία

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Όταν κάποιος κατέχει θέση στελέχους στην εκπαίδευση και ιδίως είναι κι ένας εκ των μελών της Επιστημονικής Ομάδας Έργου των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών του ΙΕΠ για το μάθημα της Ιστορίας Λυκείου, καλόν είναι να έχει σκεφτεί πολύ καλά τι πρόκειται να δημοσιεύσει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για τον πόλεμο στην Ουκρανία, την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο καλός, λοιπόν, συνάδελφος Χαράλαμπος Μηνάογλου για να δικαιολογήσει το φαντασιακό ότι, η «Ορθοδοξία στην Ουκρανία ή έστω ότι μοιάζει με Ορθοδοξία», διώκεται από τον Ναζισμό και τον Ιουδαϊσμό, που είναι ένα και το αυτό (φευ!), έστω και μετά το 1945, όπως υποστήριζει, για να δικαιολογήσει όσα προκλητικά γράφει. Είναι πιθανόν όλο αυτό το «φαντασιακό» - για να χρησιμοποιήσω τον όρο του Κορνήλιου Καστοριάδη - να γράφτηκε εν θερμώ, ίσως να γράφτηκε μετά από μια συζήτηση για τις μακραίωνες σχέσεις που έχει ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία με τη Ρωσία. Όμως, το δράμα – ναι το δράμα - ετούτης της άποψης δεν τελειώνει εδώ. Έχει και συνέχεια: ιουδαϊκός μυστικισμός (Καββάλα ή Καμπάλα), «χαζαρική, ασκεναζίτικη ιουδαϊκή κληρονομιά», διαπλέκονται η μια με την άλλη - με τον γνωστό ιστορικό βερμπαλισμό και με την αδικαιολόγητη κενολογία που, πράγματι, και τα δύο έχουν ιδιαίτερη πέραση στον τόπο μας - για να τεκμηριώσει το άκρως προκλητικό: είναι «θεμελιώδης μύθος της νεοεποχίτικης προπαγάνδας» το γεγονός ότι «Ιουδαϊσμός και Ναζισμός αποτελούν έννοιες ξένες και εχθρικές μεταξύ τους». Κι αυτό μάλιστα «που δεν κατόρθωσε καμία φωνή όσο ισχυρή και αξιόπιστη και αν υπήρξε (παρότι υπήρξαν τέτοιες είναι αλήθεια) να διαλύσει», «ήρθε να διαλύσει βάναυσα η πραγματικότητα του πολέμου στην Ουκρανία». Ας μην πάμε πολύ μακριά: τέτοιες απόψεις, όταν τις υποστηρίζουν εκπαιδευτικοί - αν και αντιμετωπίζονται με τη χρήση του πέλεκυ· ο συγκεκριμένος συνάδελφος βρέθηκε εκτός Ινστιστούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής – δεν είναι δυνατόν να γράφονται και να λέγονται, την ώρα που μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, (δικαιολογώντας;) βομβαρδισμούς αμάχων, παιδιών, νοσοκομείων, σχολείων, Εκκλησιών, στο όνομα της προστασίας της Ορθοδοξίας. Ή, αν γράφονται και λέγονται, ας τα διακρίνει η νηφαλιότητα της διαφορετικής άποψης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ, Σπίτια· υδατογραφία και μολύβι σε χαρτί (55Χ75 εκ.).