«Σταυρόφιλοι» και «Σταυρομάχοι» / «“Λαθρο”μετανάστες» ή «ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ»

«Πάσα η κτίσις ηλλοιούτο φόβω, θεωρούσα (αυτόν) εν Σταυρώ κρεμάμενον» / «Ο ήλιος εσκοτίζετο και γης τα θεμέλια συνεταράττετο»· Απόστιχο Ιδιόμελο της Ακολουθίας των Παθών. 

«Ιδού έρχεται ώρα, και νυν ελήλυθεν, ίνα σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια και εμέ μόνον αφήτε»· (Ιω. 16,32).

«Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν!

Δεν είν᾿ αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!»· Κώστας Βάρναλης. 

«Μηδαμινός ωσάν ένα θα ’λεγα μουσικό διάστημα χιονόλυτο 

συλλογιέμαι τι ψάχνω εγώ σ’ αυτό τον κόσμο που εξοντώνει 

στο Σαλβαντόρ στη Μπολίβια στην Ουρουγουάη στο Σαντιάγκο 

σκοτώνει στις ηπείρους τα βαθιά πλάσματα με κάτι μάτια 

          Θεέ μου λουλουδένια-, 

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτήνε την εκποίηση του μαύρου αβέρτα... 

Μηδαμινός ωσάν ένα κουρελιασμένο ξεσκονόπανο πάλι 

καταστρέφομαι δίχως τη δύναμη να δοξάσω τους φρέσκους 

         κι αδιάκοπους Χριστούς της Παρουσίας. 

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΟΜΕΡΟ: ΦΟΝΕΥΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΚΑΤΑ 

                ΤΗΝ ΩΡΑ 

        ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ 

ΕΠΕΣΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ 

                ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ 

       ΤΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. 

               Ας γίνει αχτιδοβόλημα».

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ. (1994). «Ο Αρχιεπίσκοπος Ρομέρο», στο: Τα Ποιήματα (1979-1991), τ. Β΄. Αθήνα: Ίκαρος, σ. 217.