Επική η δέηση προς τη Μεγαλόχαρη και προς τον Κύριο

«Στον πόλεμο Οδηγήτρα Εσύ, μεσίτρα στην ειρήνη, 

Υπέρμαχη Στρατήγισσα, σ’ Εσέ τα νικητήρια!» 

«Το τριπλό σκιάχτρο, έσβυσε, αχνός. Μα η αμαρτία, λιθάρι. 

Παρακαλώ σε, Παναγιά, βαθύς ο πόνος μου είναι, 

λιμάνι εσύ του αμαρτωλού χαρά ο κόσμος υπάρχεις, 

έλεος, Κυρά, και σβύσε μου τη φλόγα της βλαστήμιας. 

Ο Πειρασμός με πείραξε, με ανέβασε του ψήλου, 

και μούδειξε από τις κορφές τις βασιλείες του κόσμου, 

και μ’ όλα τους τα κρίματα και με τα τέρατα όλα, 

και δεν τα σφράγισα τ’ αυτιά, δεν τάκλεισα τα μάτια, 

κ’ έγειν’ αντίλογος εγώ στου πειρασμού το λόγο. 

Ήμαρτον, Κύριε! Ας γενή κατά το θέλημά σου». 

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ. (1989). Η Φλογέρα του Βασιλιά, Φιλολογική Επιμέλεια Κ. Γ. Σαχίνης. Αθήνα: Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, σσ. 145, 176.